Уншаад л байлаа... Энэ хүмүүс чинь бүгд л үнэн юм яриад, үнэн бичээд байдаг... Өө ашгүй дээ , болоо доо гэж бодохоор өөдлөх юм их ховор байх юм даа... Үнэхээр үйл, үг нь уралдаж байдаг бол өнөөдөр арай ч ингэж болохгүй байлгүй дээ... Сүүлийн үед монголчуудын яриа нь ихдээд байх шиг санагдах юм. Ярьж байгаа юм аа өөрөө хэр сайн биелүүлдэг, сахидаг бол?
Түрүүхэн энэтхэгт нэг "Гүрү" шүүх хуралд дуудагдаад бөөн юм болсон юм байх... Мань хүн өөрөө свами, бясалгагч, мэдлэгтэй нэгэн гэх... Чамгүй их дагалдагчтай ч болоод амжиж. Гэвч түүний гэрт нь шалгалт хийж л дээ... Мань хүн бодож байснаас тэс өөр, бясалгал гэж бараг мэдэхгүй, свами мөн гэсэн ямар ч баримт, итгэл төрүүлэхээр хүн биш байж л дээ. Хүний итгэлээр хөөрхөн нэр, мөнгө шомбодоод авч....
Хүнийг гэлтгүй монголд иймэрхүү "гүрү" нар олон байгаа... Нээх сайхан энэтхэг хувцас өмсөөд л бясалгал, иог хийгээд л, гэгээрэл гээд л яриад нэг л сайхан нигүүлсэнгүй хүн мэт харагдавч хийж байгаа нь зөрүүтэй байдаг нь харамсалтай... Жишээ нь : Амьдрах ухаан (Амьдрах урлаг) . Курсэд нь суусан хэн ч гэсэн өөрийгөө нээхээр, өрөөл бусдыг нээж ч чадахаар тийм л агуу их мэдлэгийг олгож өгдөг... Мэдлэгийг аягатай хоол гэвэл өөрөө идэх үү? эсвэл өөр хүнд халбагадаж өгөх үү? гэсэн 2 сонголт байж болох юм. Хамгийн анхны багш нь олноо хүндэтгэсэн Саран багш... Хүн болгон л хүүхэд шуухад аж ахуй гэж байхад тэрээр тэс өөр юм ярьж байсан. Хүний амьдралын гол утга учирыг өмнө нь ээж аав, өвгөд хөгшид, лам нараас сонсож байснаас арай илүү ойр, ойлгомжтойгоор ярьж таниулж ирсэн. Түүний ярьсан бүхэн үнэхээр бодууштай , түүнийг хүндэтгэх сэтгэгдэл өөрийн эрхгүй төрөхөөр. Гэвч дараа дараагийн түүний зэрэгтэй багш нар төрөн гарсан авч тэрээр хүлээн зөвшөөрөхгүй байсан гэж жиг жуг хийлцэнэ. Харин ч баярлах ёстой байсан бус уу? Эсвэл зүгээр л халбагадаж өгч байсан юм болов уу?
Түүнээс хойш амьдрах ухааны олон багш нар төрөн гарч, цаашид ч ихээр нэмэгдэх хандлагатай байна. Үнэхээр сайн сайн багш нар гарч ирж байгаа боловч саар ч хүмүүс бас байх юм. Монгол гэхээрээ тэгдэг юм уу? Монголын амьдрах ухааны багш нар хоорондоо эв түнжин муутай байдгийг анзаарсан. Саяхан монголд холбоо байгуулагдсан боловч ингэсэнээрээ илүү зүйл хийнэ гэдэг юу л бол... Нэг "Гүрү"-г шүтэж , бүгд л ижил юм заалгаж , нэг зорилгын дор байдаг юм байж яагаад зөвхөн бичиг баримтаар биш, сэтгэл санаа зорилгоороо нэгдэж болдоггүй юм болоо? Амьдрах ухаан жинхэнэ утгаараа хөгжиж чадах болов уу?
1 comment:
Ус балгаад их л удаан тэслээ дээ.
Post a Comment